Presentatie van de zaak
Mevrouw D., 70 jaar oud, raadpleegt haar huisarts vanwege pijn in haar linkeroor en een aanhoudende piep die al twee weken aanhoudt. Zijn medische geschiedenis is complex, waaronder diabetes type 2, hoge bloeddruk behandeld met medicijnen, cervicale spondylose die 10 jaar geleden werd geopereerd en chronisch nierfalen.
Eerste medisch consult
Tijdens het eerste consult onderzoekt de arts het uitwendige oor en het trommelvlies zonder enige zichtbare afwijking vast te stellen. Hij schrijft een plaatselijke ontstekingsremmende behandeling voor om de pijn te verlichten en vraagt de patiënt binnen een paar dagen terug te komen als de symptomen aanhouden.
Monitoring van voorgeschreven behandelingen
Ondanks de voorgeschreven plaatselijke behandeling merkte mevrouw D. na enkele dagen geen significante verbetering op. Ze keerde daarom terug naar haar arts, die vervolgens besloot een week lang een orale behandeling met corticosteroïden toe te voegen om de ontstekingsremmende werking te intensiveren.
Verschijning van nieuwe neurologische symptomen
In de daaropvolgende weken merkte mevrouw D. niet alleen dat haar KNO-problemen aanhielden, maar ook dat ze progressieve neurologische aandoeningen vertoonde: moeite met het coördineren van haar bewegingen, spierzwakte en gevoelloosheid in de onderste ledematen. Ze keert terug naar haar huisarts, die besluit een hersenscan uit te voeren om te zoeken naar een mogelijke centrale oorzaak.
Resultaten hersenscan
De hersenscan vertoont geen specifieke afwijkingen die de symptomen van mevrouw D. zouden kunnen verklaren, afgezien van niet-specifieke tekenen van leeftijdsgebonden corticale atrofie. De huisarts wordt daarom geconfronteerd met een diagnostisch dilemma dat te maken heeft met het aanhouden van KNO-symptomen en het progressief optreden van neurologische aandoeningen.
Dringende beslissing over ziekenhuisopname
Een paar dagen later vertoonde mevrouw D. een plotselinge verslechtering van haar symptomen, met moeite met spreken en slikken, evenals verlamming van het rechtergezicht. Zijn huisarts besloot daarop hem met spoed in het ziekenhuis op te nemen voor aanvullend onderzoek en gespecialiseerde behandeling.
Onderzoek uitgevoerd tijdens ziekenhuisopname
Tijdens haar ziekenhuisopname onderging mevrouw D. verschillende aanvullende onderzoeken, waaronder een elektromyogram (EMG), waaruit diffuse schade aan de perifere zenuwen bleek die verenigbaar is met acute inflammatoire polyneuropathie (Guillain-Barré). Bovendien toont cervicale magnetische resonantie beeldvorming (MRI) compressie van het ruggenmerg als gevolg van reeds bestaande cervicale artrose.
Deskundig oordeel over het beheer en de identificatie van diagnostische fouten
De behandeling van mevrouw D. werd gekenmerkt door verschillende diagnostische problemen die verband hielden met de complexiteit van haar medische geschiedenis en het geleidelijk optreden van atypische symptomen. Het oorsuizen, aanvankelijk toegeschreven aan lokale ontstekingen, was in werkelijkheid een voorbode van ernstiger neurologische schade (beroerte of Guillain-Barré).
De diagnostische fouten die in dit geval werden gemaakt, leidden tot vertragingen bij de juiste behandeling, met ernstige nawerkingen tot gevolg voor de patiënt, die eerder baat had kunnen hebben bij een specifieke behandeling als de juiste onderzoeken vanaf het begin waren uitgevoerd.
Deze klinische casus benadrukt het belang van een snelle diagnose in het licht van atypische progressieve symptomen bij een oudere persoon met een drukke medische geschiedenis. Het benadrukt ook de noodzaak voor huisartsen om waakzaam te blijven wanneer er nieuwe symptomen optreden en om hun patiënten snel door te verwijzen naar specialisten wanneer dat nodig is.
